سلام و عرض ادب،
تو ادبیات فارسی ما با قدمت چندین هزار سالهاش، دوری یار و فراقش عجیب به نثر و نظم در اومده. سوال اینه که من و شما نوعی چقدر این مفهوم رو با پوست و جون خودمون و تو این دنیای مدرن حسش کردیم؟
این چند ماهی که مهنوش نبوده و من هم درگیر کارای سربازی و غیره بودم، تازه میتونم ادعا کنم که اندکی معنی فراق رو از عمق وجودم فهمیدم. چقدر زیبا هست که تو منتظر یارت باشی و براش دلتنگی کنی. اینکه شاید کنارت نباشه ولی عملا کنارت هست و هر روز میتونی باهاش صحبت کنی و حتی ببینیش، وجودشو حس کنی و ارتباط برقرار کنی.
تجربه عمیق و دوستداشتنی بوده و هست برام.
چهاردهم اسفند ۱۳۹۸،
زنجان.